Наглува

Цветко имал баба комшика со голем двор. Едно сабајле станува, и, што да види кај неа – Федерер и Надал, играат тенис во дворот. Овој се крсти!
– Мори комшивке, шо е ова бе?- ја прашува.
– Абе шо е – фатив златна рипка, ете то е!- рекла таа.
– Шо збориш мори! Дај ми ја тоа рипката, па ќе ти ја вратам!
– Арно бе, ама малку наглува е!
– Ако, ако дај ми ја малце!
Го зел аквариумот со златното рипче и отишол дома. После пола саат, ете ти го.
– Да ти ебам рипчето, да ти ебам! Јас и велам „париња“-та ми дава јариња; јас и велам „убај чупчиња“-та ми дава улај ѓупчиња!!
– Ти реков оти е наглува? Ти шо си мислеше дека јас навистина и побарав „ВРВЕН ТЕНИС“!?